در سال ۱۹۷۱، ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، «جنگ علیه سرطان» را اعلام کرد؛ بسیاری انتظار داشتند که مانند برنامه‌ی فضایی آپولو، در عرض چند سال درمانی قطعی برای سرطان پیدا شود. اما اکنون، با گذشت بیش از ۵۰ سال، چنین درمانی هنوز در کار نیست.
با این حال، داده‌ها نشان می‌دهد که پیشرفت‌های چشمگیری حاصل شده است. از اوایل دهه ۱۹۹۰، نرخ مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در کشورهای توسعه‌یافته، به‌طور مداوم و قابل توجهی کاهش یافته و اکنون حدود یک‌سوم کمتر از گذشته است.
موفقیت‌ها بیشتر از مسیر پیشرفت‌های تدریجی در غربالگری، جراحی و داروها حاصل شده‌اند، نه از طریق کشفیات بزرگ و یک‌باره. به عنوان نمونه، نرخ بقای پنج‌ساله در سرطان خون کودکان به بالای ۹۰ درصد رسیده است.
سه منبع اصلی پیشرفت‌های آینده عبارتند از:
۱. پیشگیری و آموزش در سراسر جهان:
کاهش چشمگیر مصرف دخانیات در کشورهای ثروتمند، باعث جلوگیری از میلیون‌ها مرگ ناشی از سرطان شده است. تمرکز بر کاهش مصرف سیگار در کشورهای در حال توسعه می‌تواند تأثیر بسزایی داشته باشد.
۲. دسترسی بیشتر به واکسن‌ها و داروهای ارزان‌تر:
واکسن HPV در بریتانیا باعث کاهش ۹۰ درصدی سرطان دهانه رحم در زنان ۲۰ ساله شده و حالا نسخه‌ی ارزان‌تر آن در برخی کشورها (از جمله ایران) نیز تولید می‌شود.
۳. پیشرفت‌های علمی جدید در شناسایی زودهنگام و درمان:
شناسایی ژن‌های پرخطر، کشف نشانگرهای زیستی در خون یا تنفس و استفاده از برخی داروها برای پیشگیری از بازگشت سرطان، همه از جمله مسیرهای امیدبخش هستند.
در کنار درمان‌های سنتی، ایمنی‌درمانی و واکسن‌های شخصی‌سازی‌شده نیز وارد میدان شده‌اند؛ واکسن‌هایی که یا سرطان موجود را هدف می‌گیرند یا از سرطانی شدن سلول‌های دیگر جلوگیری می‌کنند.
به نوشته اکونومیست، گرچه هنوز چالش‌هایی مانند هزینه‌های بالا و برخی فشارهای حقوقی وجود دارد، اما تحقیقات جهانی در حال رشد است و امیدبخش ادامه دارد.
